ΤΑ ΛΑΜΠΙΟΝΙΑ ΣΤΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΕΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ Γ. ΘΕΟΤΟΚΗ

Τα λαμπιόνια στις καστανιές της οδού Γ. Θεοτόκη ταλαντεύονται πέρα δώθε σαν να χορεύουν τουίστ. Ο μαΐστρος έχει δυναμώσει από ώρα και το ψύχος απλώνεται δριμύ στους δρόμους της πόλης. Στα στενοσόκακα πραγματικό ξυράφι. Οι μακριές γενειάδες των άστεγων στέκονται κοκαλωμένες στα βρώμικα πηγούνια τους. Μα τώρα πια έχουν ψοφήσει τα ζωύφια που το καλοκαίρι θέριευαν μέσα τους και τους γεννούσαν φαγούρα ανυπόφορη.

Μερικοί από τούτη τη φυλή του δρόμου έχουν σκαρφιστεί πατέντα γιορτινή : στα φτιαγμένα από ξύλα κάθε λογής, νάιλον, χάρμποτ και άλλα άχρηστα υλικά από τις μάντρες της Γαρίτσας παραπήγματά τους έχουν κρεμάσει λαμπιόνια. Μαζεύτηκαν το ίδιο πρωινό σε συνέλευση και συνεργάστηκαν αρμονικά για να φωτίσουν την μικρή πολιτεία των αστέγων. Καλώδια ξεκρεμάστηκαν από κλαδιά, τεντώθηκαν όσο πάει και ιδού ο αυτοσχέδιος φωτισμός. Ποτέ άλλοτε δεν είχαν φωτιστεί στο εσωτερικό τους τούτες οι άμορφες παράγκες. Μια νεαρή άστεγη από άγνωστη φυλή θηλάζει το μωρό της, φασκιωμένο με μια πετσέτα θαλάσσης διαφημιστική, που προφανώς είχε πάρει στην Ευεργεσία του Δήμου που οργάνωσαν το φθινόπωρο οι Χορηγοί. Δίπλα της ο πατέρας του μωρού κοιτάζει δίχως να μιλά σαν να μετρά τα εκατοστόλιτρα του γάλακτος. Ή σαν να παραφυλά μην δραπετεύσει καμιά πολύτιμη σταγόνα. Το μωρό είναι ήσυχο. Πάντα τα μωρά των άστεγων είναι ήσυχα – λες και τα μαθαίνουν καλούς τρόπους. 

Το πλιάτσικο του δημοτικού ρεύματος ήταν το χαριστικό κτύπημα στην ανοχή που τους επεδείξαμε. Κι ας είναι η κλοπή του ηλεκτρισμού τόσο παλιά όσο και ο ίδιος ο ηλεκτρισμός. Στο πρωινό Συμβούλιο είχε ληφθεί η απόφαση της εκκαθάρισής τους. Και μου ανετέθη εμένα, ως Αρχηγού της Δημοτικής Αστυνομίας το έργο. Η πόλη πρέπει να είναι καθαρή για τις γιορτές. Έρχονται εκλογές και ο Κυβερνήτης θα είναι και πάλι υποψήφιος. Σε τούτη τη δημοκρατία οι άστεγοι από καιρό δεν ψηφίζουν, δεν πληρούν άλλωστε καμιά από τις προϋποθέσεις. Δεν είναι καταρχήν οικονομικώς τακτοποιημένοι πολίτες. Χρωστούν φόρους. Οι περισσότεροι έχουν σωρεύσει οφειλές, που θα έπρεπε να ζήσουν τρεις ζωές για να ξοφλήσουν. 

Από τότε που χωρίστηκε η πόλη μας στις Ζώνες έχουν λυθεί τα περισσότερα προβλήματα που προκαλούσαν οι άστεγοι. Στη Ζώνη Ω τους έχει επιτραπεί να κινούνται ελεύθερα. Δεν τους ζητάμε άδειες για να στήσουν παραπήγματα. Μερικοί έχουν κατορθώσει να βρουν χωμάτινες επιφάνειες και έχουν φυτεύσει λαχανικά. Είχε φτάσει στην Υπηρεσία η πληροφορία ότι μία οικογένεια είχε κλέψει από κάποιον κτηνοτρόφο της Ζώνης Γ κότες και μάλιστα σπάνιες, από εκείνες που κάνουν ακόμη αβγά. Και έλεγαν μάλιστα ότι τ’ αβγά τα μοιράζουν με τη σειρά στα παιδιά όλων των οικογενειών της Φυλής τους, με προτεραιότητα σε όσα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη  λόγω της ασιτίας τους. Ο Κυβερνήτης κάνει τα στραβά μάτια, παρότι του το έχουμε επισημάνει με έγγραφες αναφορές. Οι δωρεές εκτός του πλαισίου των θεσμοθετημένων Ευεργεσιών απαγορεύονται ρητώς (με Διάταγμα) εδώ και χρόνια. Και είναι σωστό αυτό, αφού οι Οικονομολόγοι έχουν γνωματεύσει ότι δωρεές δίχως κεντρικό προγραμματισμό από το Κυβερνείο στρέφονται ευθέως κατά της ελεύθερης αγοράς και καταστρέφουν τον υγιή ανταγωνισμό. 

Όμως τούτη η κατάσταση στη Γ. Θεοτόκη δεν ήταν δυνατόν πλέον να είναι ανεκτή. Τα καταστήματα έχουν αγοραστεί εξ ολοκλήρου μετά το Κραχ του 2014 από τη μεγαλύτερη αλυσίδα λιανικής πώλησης ηλεκτρονικών ειδών του πλανήτη και αμέσως μετά τα Χριστούγεννα θα αρχίσουν τα μεγάλης κλίμακας κατασκευαστικά έργα που θα μετατρέψουν τούτο το δρόμο από παραγκούπολη σε παραμυθούπολη. Μεγάλες διαφημίσεις έχουν τοποθετηθεί σε καίρια σημεία της πόλης. Οι οικονομικά τακτοποιημένοι πολίτες αδημονούν να ξεχυθούν στη νέα οδό μόλις θα λειτουργήσει η νέα αγορά. Λένε μάλιστα ότι τέτοιες εκπτώσεις στις τιμές των προϊόντων δεν θα έχουν ξαναγίνει σε τούτη την πόλη.

Τούτη τη νύχτα έχω οργανώσει την επιχείρηση άρτια – όπως πάντα. Έχω ογδόντα άνδρες πλήρως εξοπλισμένους με στολές χημικού πολέμου και ράβδους ηλεκτροσόκ. Έχω έξι περιπολικά οχήματα με ερπύστριες και κόκκινους φάρους από την περυσινή παραλαβή. Έχω τρεις εκσκαφείς. Ένα γερανοφόρο. Τέσσερα μεγάλα φορτηγά που θα κάνουν παιχνιδάκι την αποκομιδή. Δυο ειδικά πλυστικά οχήματα της Υπηρεσίας Εκκαθάρισης, από εκείνα που διαθέτουν ειδικά φίλτρα απολύμανσης από ζωικά μικρόβια – τα ειδικά φίλτρα που χάρισαν το Νόμπελ Χημείας πριν τέσσερα έτη στον εφευρέτη τους.

Η αυγή θα βρει την οδό Γ. Θεοτόκη να λάμπει από καθαριότητα. Θα επιδιορθωθεί ο στολισμός όπου έχει καταστραφεί από τους άστεγους. Θα αλλάξει όψη ο δρόμος. Οι μαγαζάτορες θα εργαστούν κανονικά στο εικοσιτετράωρο εορταστικό ωράριο των επόμενων ημερών και θα συγκεντρώσουν το τελευταίο τους κομπόδεμα πριν παραδώσουν τα κτίσματά τους στην υπό ανέγερση παραμυθούπολη και λάβουν τον Έπαινο Προσφοράς στην Αγορά της Πόλης από τον Κυβερνήτη σε ειδική τελετή. 

Φορώντας μαύρο σκούφο και μαύρη κάπα μες στην ανωνυμία μου περπατώ ανάμεσα στους άστεγους (η μάνα έχει σταματήσει να θηλάζει το μωρό της από ώρα) και φτάνω στο φυλάκιο της Ευγ. Βουλγάρεως. Ξέρω ότι μόλις δώσω το Σήμα θα ξεκινήσουν τα οχήματα της επιχείρησης από το Κέντρο Δράσης του Νέου Λιμανιού. Απολαμβάνω τα τελευταία λεπτά της αρμονίας πριν το σάλαγο και μετρώ ψυχές – δεν θα ‘ναι πάνω από τριακόσιοι οι άστεγοι. Αν και πολλοί υπερβαίνουν το μέγιστο επιτρεπόμενο αριθμό ανά παράπηγμα.

Κλείνω το μάτι στο διαβιβαστή του φυλακίου και σαν ν’ ακούγω τους κινητήρες που παίρνουν μπρος στο Νέο Λιμάνι. 

Την ίδια στιγμή κλείνουν τα Μεταλλικά Τείχη παντού, στην Αγίας Σοφίας, στη Μαντζάρου. Και οι άστεγοι αλαφιασμένοι αντιλαμβάνονται ότι θα γίνει επέμβαση και αρχίζουν να στήνουν δικά τους οδοφράγματα – μερικοί αγουροξυπνημένοι, άλλοι πιο έτοιμοι - πιο έμπειροι. Δεν θα προλάβουν, βέβαια, διότι σε τέσσερα λεπτά της ώρας η ομάδα μου θα διασχίζει ανάποδα τη Στ. Δεσύλλα και σε μιαν ώρα θα έχουν όλα τελειώσει. Κάποιος πετά μια μολότοφ προς το μέρος μας και εκτελείται από τους σκοπευτές που έχω τοποθετήσει στην ταράτσα του παλιού κινηματογράφου.  Το πρώτο αίμα.

Δε σκέφτομαι το μωρό που θήλαζε νωρίτερα.

Δεν σκέφτομαι τον πατέρα που μετρούσε το γάλα, ίσως ο αχρείος να το ζήλευε κιόλας.

Με περιμένει μία ακόμη εύφημος μνεία από τον Κυβερνήτη για το έργο μου.

Μαγεμένος κοιτώ τα λαμπιόνια στις καστανιές της Γ. Θεοτόκη να χορεύουν τουίστ, στο φύσημα του ανέμου, τούτη τη γιορτινή νύχτα.